Ik kijk met tevredenheid terug op de expositie van mijn schilderijen in het weekend van 1 en 2 juni in Multifunctioneel centrum Doelum. Mijn eerste deelname aan een (groeps)expositie heb ik als een aangename ervaring beleefd en is voor herhaling vatbaar.
De zaterdag begon aarzelend qua bezoekersaantal. Bezoekers konden de weg naar mijn locatie maar moeilijk vinden en de achteringang werd nauwelijks gebruikt. Na bewegwijzering te hebben aangebracht kwam het bezoek beter op gang. Hoewel het warme weer wellicht niet meewerkte, was het zondag toch weer wat drukker. In ons gebouw was het wel heerlijk koel.
Reacties waren zeer divers. Om een cliché te gebruiken; “smaken verschillen”. Met diverse bezoekers en ook kunstenaars heb ik leuke leerzame gesprekjes gevoerd. Die gesprekjes gingen vooral over meningen, ervaringen van anderen en de totstandkoming van mijn schilderijen.
Ik heb ook gemerkt, dat het publiek (voor een groot deel 50-plussers), een voorkeur had voor bepaalde schilderijen. Hoewel ik mij de mening van anderen niet in alle gevallen laat opdringen is het wel een voorkeur die ik ook bij mijzelf ontdekte en in mijn twee laatste schilderijen heb verwerkt. Kort gezegd: een voorkeur voor een minder bonte kleurenharmonie met een rustige uitwerking tot gevolg.
Als je de reacties, de commentaren en de gesprekjes naast elkaar legt, kom je tot de conclusie, dat je (vaker) moet kiezen voor een bepaalde stijl en uitwerking die geaccepteerd wordt door op de eerste plaats mijzelf en door het publiek. Ik word daardoor geprikkeld tot het maken van nieuwe werken. Voor mij dus misschien wel “het nieuwe schilderen”.
Tenslotte moet ik er wel aan toevoegen, dat je nooit weet waar mijn ingebakken intuïtieve werkwijze toe kan leiden.
6 juni 2019
Frans Eimers
